Σαν σήμερα, στις 7 Ιουλίου 2014, ο κόσμος του ποδοσφαίρου αποχαιρετούσε έναν από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών: τον Αλφρέντο Ντι Στέφανο. Έναν παίκτη-σύμβολο, που καθόρισε την ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά και άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην παγκόσμια αθλητική σκηνή.
Γεννημένος στις 4 Ιουλίου 1926 στο Μπουένος Άιρες, ο Ντι Στέφανο ήταν το ποδοσφαιρικό προϊόν μιας ταραχώδους εποχής στην Αργεντινή. Ξεκίνησε την καριέρα του στη Ρίβερ Πλέιτ, όμως η μεγάλη αναγνώριση ήρθε όταν μετακόμισε στην Κολομβία και την Μιλιονάριος, κατά την περίοδο του «El Dorado», ενός πρωταθλήματος ανεπίσημου, χωρίς έγκριση της FIFA, που όμως συγκέντρωνε κορυφαίους παίκτες με πλουσιοπάροχες απολαβές.
Το παρασκήνιο της μεταγραφής που δίχασε την Ισπανία
Το 1953, με την Κολομβία να επιστρέφει στην κανονικότητα και τον Ντι Στέφανο να αναζητά την επόμενη πρόκληση, ξεκίνησε μια από τις μεγαλύτερες μεταγραφικές διαμάχες στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Οι δύο κολοσσοί του ισπανικού ποδοσφαίρου, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα, διεκδικούσαν με σφοδρότητα την υπογραφή του.
Η Μπαρτσελόνα είχε έρθει σε συμφωνία με τη Ρίβερ Πλέιτ, η οποία διατηρούσε ακόμη κάποια δικαιώματα στον παίκτη, ενώ η Ρεάλ είχε συνεννοηθεί με τη Μιλιονάριος. Το χάος που δημιουργήθηκε ανάγκασε την Ισπανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία να παρέμβει. Η αρχική λύση που προτάθηκε ήταν… ημιπαράλογη: να αγωνίζεται ο Ντι Στέφανο εναλλάξ, έναν χρόνο στη μία ομάδα και τον επόμενο στην άλλη.
Η Μπαρτσελόνα αποσύρθηκε από την υπόθεση, καταγγέλλοντας πολιτικές παρεμβάσεις από το καθεστώς του Φράνκο υπέρ της Ρεάλ Μαδρίτης. Η Ρεάλ κατέληξε να αποκτά τον παίκτη – και η ιστορία είχε ήδη γραφτεί. Ο Αλφρέντο Ντι Στέφανο φόρεσε τη λευκή φανέλα και έμελλε να γίνει ο «Σαετά Ρουμπία» – το «ξανθό βέλος» – που θα οδηγούσε τους Μαδριλένους σε μία άνευ προηγουμένου αυτοκρατορία.
Το σύμβολο της χρυσής Ρεάλ Μαδρίτης
Στη Ρεάλ, ο Ντι Στέφανο έγινε αρχιτέκτονας της απόλυτης κυριαρχίας. Μαζί με τον Πούσκας και τον Χέντο, ηγήθηκε της ομάδας που κατέκτησε πέντε συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών (1956–1960), σκοράροντας μάλιστα και στους πέντε τελικούς — ένα μοναδικό ρεκόρ.
Δεν ήταν μόνο το γκολ που τον έκανε ξεχωριστό. Ήταν η ικανότητά του να συμμετέχει σε κάθε πτυχή του παιχνιδιού: από την άμυνα μέχρι την επίθεση, από την οργάνωση μέχρι την εκτέλεση. Ο Ντι Στέφανο ήταν ένας «ολοκληρωμένος» ποδοσφαιριστής, πριν ο όρος γίνει μόδα.
Η διεθνής καριέρα και η Αργεντινή που δεν τον ξαναείδε
Αν και γεννήθηκε στην Αργεντινή και ξεκίνησε εκεί την διεθνή του καριέρα, οι συγκυρίες δεν του επέτρεψαν να λάμψει με τα χρώματα της «αλμπισελέστε». Έπαιξε μόλις 6 φορές με την εθνική Αργεντινής (1947), πριν η χώρα αποσυρθεί από το Κόπα Αμέρικα και αργότερα από το Μουντιάλ του 1950 και του 1954.
Κατόπιν, ο Ντι Στέφανο φόρεσε τη φανέλα της Κολομβίας σε ανεπίσημα παιχνίδια (λόγω του «El Dorado»), και στη συνέχεια της Ισπανίας – χώρας της νέας του ποδοσφαιρικής πατρίδας. Με τους Ισπανούς κατέγραψε 31 συμμετοχές και 23 γκολ, όμως δεν κατάφερε ποτέ να αγωνιστεί σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το 1962, στο Μουντιάλ της Χιλής, τραυματισμός της τελευταίας στιγμής του στέρησε την ευκαιρία.
Η κληρονομιά του
Ο Αλφρέντο Ντι Στέφανο δεν ήταν απλώς ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Ήταν ένας παίκτης που άλλαξε την ιστορία ενός συλλόγου, και επηρέασε ολόκληρη την αντίληψη για το τι σημαίνει «ηγέτης» στο γήπεδο. Οι μεγάλοι του σύγχρονοι – από τον Πελέ μέχρι τον Κρόιφ – τον σέβονταν βαθιά, και οι μεταγενέστεροι, όπως ο Ντιέγκο Μαραντόνα ή ο Ζινεντίν Ζιντάν, τον αποκαλούσαν σημείο αναφοράς.
Η Ρεάλ Μαδρίτης τίμησε τη μνήμη του με κάθε τρόπο: το προπονητικό της κέντρο φέρει το όνομά του, ενώ το άγαλμά του στέκει έξω από το «Σαντιάγο Μπερναμπέου» ως αιώνιο σύμβολο.
Ένας μύθος πέρα από αριθμούς
Ο Αλφρέντο Ντι Στέφανο πέθανε στις 7 Ιουλίου 2014, σε ηλικία 88 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο κενό – αλλά και μια ανεκτίμητη κληρονομιά. Δεν χρειάστηκε ποτέ Μουντιάλ ή Χρυσή Μπάλα για να αποδείξει την αξία του. Η παρουσία του, το στιλ του, η επιρροή του και το πάθος του για το παιχνίδι αρκούσαν για να τον κατατάξουν στο πάνθεον των αθανάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου