🕯 Ημέρα της Βαστίλλης: Από τη γιορτή της ελευθερίας, στο στόχαστρο του τρόμου

14 Ιουλίου. Μια μέρα που ενσαρκώνει την απαρχή της γαλλικής δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Όμως, από τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα, η γιορτή αυτή έπαψε να είναι αθώα. Σημαδεύτηκε από τρομοκρατικές επιθέσεις και απόπειρες, με πιο φρικτή όλων εκείνη της Νίκαιας το 2016. Και όμως, ήδη από το 2002, κάποιοι είχαν προσπαθήσει να μετατρέψουν τη μέρα αυτή σε πολιτικό φονικό.

🎯 2002 – Απόπειρα δολοφονίας κατά του Ζακ Σιράκ

Στις 14 Ιουλίου 2002, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής παρέλασης στα Ηλύσια Πεδία, ένας ένοπλος ακροδεξιός, ο Μαξίμ Μπρυνιέρ, αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον πρόεδρο Ζακ Σιράκ.

Ο δράστης είχε κρύψει ένα κυνηγετικό όπλο σε θήκη κιθάρας, και βρέθηκε στην παρέλαση, λίγα μέτρα μακριά από την προεδρική εξέδρα. Κατάφερε να πυροβολήσει μία φορά, πριν τον ακινητοποιήσει το πλήθος και τελικά η αστυνομία.

Η σφαίρα δεν έφτασε ποτέ κοντά στον Σιράκ, αλλά η πράξη προκάλεσε σοκ: η εθνική εορτή έγινε πεδίο επίθεσης στην ίδια τη δημοκρατία, μπροστά σε πλήθη, κάμερες και την πολιτειακή ηγεσία.

Ο Μπρυνιέρ είχε σχέσεις με ακροδεξιές και νεοναζιστικές ομάδες, και δήλωσε ότι "ήθελε να ξεκινήσει έναν πόλεμο κατά του κράτους".

🟥 2016 – Νίκαια: Η γιορτή έγινε τραγωδία

Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, η γαλλική κοινωνία γνώρισε κάτι ακόμα πιο σκοτεινό. Στις 14 Ιουλίου 2016, στη Νίκαια, λίγο μετά το τέλος των πυροτεχνημάτων, ένα φορτηγό 19 τόνων έπεσε πάνω στο πλήθος που γιόρταζε στην παραλιακή λεωφόρο. Ο 31χρονος δράστης Μοχάμεντ Λαουαϊέζ Μπουλέλ, Τυνήσιος με διαμονή στη Γαλλία, σκότωσε 86 ανθρώπους και τραυμάτισε εκατοντάδες, πριν πέσει νεκρός από αστυνομικά πυρά.

Η επίθεση χαρακτηρίστηκε ισλαμιστικής φύσεως, με το ISIS να την αναλαμβάνει, αν και οι δεσμοί του δράστη με οργανωμένα δίκτυα παραμένουν αμφισβητούμενοι.

🧨 Η εθνική εορτή ως συμβολικός στόχος

Δεν είναι σύμπτωση ότι οι δύο επιθέσεις στόχευσαν την ίδια ημέρα. Η 14η Ιουλίου δεν είναι απλώς μια παρέλαση: είναι συμβολική καρδιά της γαλλικής δημοκρατίας. Οποιοσδήποτε χτυπά εκείνη τη μέρα, χτυπά την ταυτότητα και την ενότητα του έθνους.

Η ακραία δεξιά το 2002 και ο θρησκευτικός φανατισμός το 2016, είχαν κοινή στρατηγική: να πλήξουν το δημοκρατικό συμβόλαιο της χώρας την ημέρα που αυτό γιορτάζεται πανηγυρικά.

🇫🇷 Μνήμη και αντίσταση

Η Γαλλία σήμερα συνεχίζει να γιορτάζει. Όχι αφελώς, αλλά με συνείδηση, με επιτήρηση, με σιωπηλές τιμές προς τα θύματα. Οι στρατιώτες παρελαύνουν, οι σημαίες κυματίζουν, αλλά δίπλα τους στέκουν:

• Οι συγγενείς των θυμάτων της Νίκαιας,

• Οι μαρτυρίες όσων γλίτωσαν το 2002,

• Και η επίγνωση ότι η ελευθερία δεν είναι δεδομένη, αλλά καθημερινή μάχη.