📍 «1.500 ευρώ για… e-learning – Χάθηκε άλλη μια ευκαιρία για ουσιαστική εργασία»

 

Σε μια περίοδο που η ανεργία εξακολουθεί να πλήττει κυρίως τους νέους, τους πολύτεκνους και τους μακροχρόνια ανέργους, η ελληνική πολιτεία αποφασίζει για άλλη μια φορά να απαντήσει με… voucher. Το νέο πρόγραμμα κατάρτισης, ύψους 750 ευρώ για τον ωφελούμενο, παρουσιάζεται ως «επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό» και εργαλείο «ενίσχυσης της απασχολησιμότητας». Πίσω από τις επίσημες ανακοινώσεις, όμως, κρύβεται μια γνώριμη πραγματικότητα: η απουσία ουσιαστικής εργασιακής προοπτικής.

Το συνολικό ποσό ανά ωφελούμενο – που αγγίζει τα 1.500 ευρώ με την προσθήκη της επιχορήγησης προς τα Κέντρα Κατάρτισης (ΚΕΚ) και τους φορείς πιστοποίησης – θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την ενίσχυση των Δήμων με 8μηνες κοινωφελείς θέσεις, να υποστηρίξει τομείς όπως η καθαριότητα, το πράσινο, οι κοινωνικές υπηρεσίες, ή να ενισχύσει μικρομεσαίες επιχειρήσεις με επιδοτούμενες θέσεις εργασίας.

Αντί αυτού, το κράτος επιλέγει να διαθέσει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε προγράμματα θεωρητικής κατάρτισης, τα οποία συχνά υλοποιούνται χωρίς καν να απαιτείται φυσική παρουσία ή πραγματική συμμετοχή, μέσω τηλεκατάρτισης, συστημάτων login και ελάχιστης παρακολούθησης. Η δε «πιστοποίηση» γίνεται συνήθως σε τυποποιημένα τεστ που δύσκολα αποτυπώνουν πραγματικές δεξιότητες.

Το αποτέλεσμα;

• Χιλιάδες ωφελούμενοι που αντιμετωπίζουν την κατάρτιση ως μία καθυστερημένη επιταγή των 750 ευρώ.
• Κέντρα κατάρτισης που, πολλές φορές, βλέπουν τα προγράμματα ως ευκαιρία κερδοφορίας χωρίς επένδυση στην ποιότητα.
• Ένα κράτος που παρουσιάζει νούμερα: «10.000 εκπαιδευμένοι!», χωρίς να παρακολουθεί αν αυτοί οι άνθρωποι εργάστηκαν ποτέ μετά.

Αναρωτιέται κανείς:
Με 1.500 ευρώ ανά άνεργο, δεν θα μπορούσαν να δημιουργηθούν πραγματικές θέσεις εργασίας;
Η απάντηση είναι απλή. Ναι, θα μπορούσαν. Αλλά προϋποθέτουν πολιτική βούληση, σχέδιο και διαφάνεια. Και, κυρίως, μια άλλη λογική: όχι απορρόφηση κονδυλίων, αλλά επένδυση σε ανθρώπους.

Για την ώρα, συνεχίζουμε να βαδίζουμε σε έναν δρόμο όπου η ανεργία «καταπολεμάται» με σεμινάρια, η απασχόληση με κωδικούς e-learning και η κοινωνική ανάγκη με λογιστικά Excel.

Η Ελλάδα των voucher συνεχίζει ακάθεκτη.
Εκεί όπου η εργασία έγινε πλατφόρμα και το εισόδημα κουπόνι.