📰 Κριμαία: Ο Τραμπ, ο Πούτιν και το αδιέξοδο του Ζελένσκι

⚔️ Ο πόλεμος που δεν τελειώνει

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει μπει ήδη στο τέταρτο έτος του. Χιλιάδες νεκροί, κατεστραμμένες πόλεις, εκατομμύρια πρόσφυγες. Η Ουκρανία συνεχίζει να μάχεται με τη στήριξη της Δύσης, αλλά η κόπωση είναι εμφανής. Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη αντιμετωπίζουν εσωτερικές κρίσεις και αδυνατούν να συντηρήσουν επ’ αόριστον ένα ακριβό και αιματηρό μέτωπο.

Σε αυτό το σκηνικό, οι δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ έρχονται να ταράξουν τα νερά: «Αν η Ουκρανία εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ και την Κριμαία, ο πόλεμος τελειώνει αύριο».

🦅 Ο ρεαλισμός Τραμπ

Ο Τραμπ παρουσιάζει τον εαυτό του ως άνθρωπο που «λέει τα πράγματα όπως είναι». Η Κριμαία, εδώ και πάνω από μια δεκαετία, βρίσκεται υπό ρωσικό έλεγχο. Η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ δεν προχώρησε ποτέ, καθώς πολλές δυτικές χώρες δίσταζαν να ανοίξουν ευθέως μέτωπο με τη Μόσχα.

Με άλλα λόγια, ο Τραμπ υποστηρίζει κάτι που αρκετοί ηγέτες σκέφτονται σιωπηρά: ότι ίσως είναι προτιμότερο να αναγνωριστεί μια πραγματικότητα στο πεδίο, παρά να συνεχιστεί ένας πόλεμος χωρίς ορατό τέλος.

🇷🇺 Η στρατηγική Πούτιν

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, από την πλευρά του, έχει κάνει σαφές ότι η Κριμαία είναι αδιαπραγμάτευτη. Πρόκειται για το «κόσμημα» της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα, με τεράστια στρατηγική σημασία λόγω της Σεβαστούπολης. Για τη Μόσχα, οποιαδήποτε υποχώρηση εκεί θα θεωρηθεί εθνική ήττα.

Αντίθετα, μια συμφωνία που κατοχυρώνει την Κριμαία στη Ρωσία και αφήνει το υπόλοιπο της Ουκρανίας εκτός ΝΑΤΟ, μπορεί να παρουσιαστεί ως διπλωματικός θρίαμβος και ταυτόχρονα ως βάση για ειρήνη.

🇺🇦 Η αδιάλλακτη στάση Ζελένσκι

Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ωστόσο, παραμένει αμετακίνητος. «Η Κριμαία είναι Ουκρανία», δηλώνει ξανά και ξανά. Το Σύνταγμα της χώρας απαγορεύει παραχωρήσεις εδαφών, ενώ οποιαδήποτε υποχώρηση θα εκληφθεί από τον ουκρανικό λαό ως προδοσία.

Η θέση του Ζελένσκι είναι κατανοητή: ένας ηγέτης που θα παραδώσει κομμάτι της πατρίδας του ίσως να μη σταθεί πολιτικά ούτε μία μέρα. Ωστόσο, αυτή η στάση αφήνει ανοιχτό το ερώτημα: Μήπως η επιμονή σε μια «ιδεατή» νίκη οδηγεί τελικά σε ατελείωτο πόλεμο;

⚖️ Ο συμβιβασμός ως λύση;

Εδώ βρίσκεται το μεγάλο δίλημμα:

• Από τη μία, το διεθνές δίκαιο λέει πως τα σύνορα δεν αλλάζουν με τη βία.

• Από την άλλη, η πραγματικότητα δείχνει ότι η Κριμαία δύσκολα θα επιστρέψει στην Ουκρανία.

Ο Τραμπ και ο Πούτιν, ο καθένας με τα δικά του κίνητρα, προτείνουν ουσιαστικά την ίδια λύση: παγίωση της σημερινής κατάστασης και τερματισμός του πολέμου. Δεν είναι μια «δίκαιη» λύση, αλλά ίσως είναι η μόνη ρεαλιστική.

🌍 Διεθνείς αντιδράσεις

Οι Ευρωπαίοι ανησυχούν ότι μια τέτοια συμφωνία θα δημιουργήσει επικίνδυνο προηγούμενο – ότι κάθε ισχυρός μπορεί να αλλάζει σύνορα με τη βία. Όμως, οι ίδιες χώρες γνωρίζουν ότι η στρατιωτική και οικονομική στήριξη στην Ουκρανία δεν μπορεί να συνεχιστεί επ’ αόριστον.

Οι ΗΠΑ, υπό τον Τραμπ, φαίνεται να επιδιώκουν έναν «έντιμο συμβιβασμό» που θα δώσει τέλος σε μια ακριβή σύγκρουση.

Η Ρωσία βλέπει μια ευκαιρία να κλείσει τον πόλεμο με μια ιστορική νίκη.

🔮 Μια δύσκολη ισορροπία

Το μέλλον θα δείξει αν ο Ζελένσκι μπορεί να συνεχίσει να αντιστέκεται ή αν θα αναγκαστεί να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους όρους που θέλουν Ουάσιγκτον και Μόσχα.

Ίσως η Κριμαία να γίνει τελικά το «αντίτιμο» για την ειρήνη. Μια ειρήνη που θα αφήσει πληγές και πικρίες, αλλά θα σταματήσει τον θάνατο και την καταστροφή.

👉 Το άρθρο αυτό δεν είναι ούτε φιλορωσικό ούτε αντιαμερικανικό. Είναι μια ανάγνωση ρεαλισμού: ότι καμιά φορά, για να σωθεί το μέλλον, οι ηγέτες αναγκάζονται να πάρουν επώδυνες αποφάσεις.