🇩🇪💶 Γερμανικές αποζημιώσεις: Το αίτημα που μένει ανολοκλήρωτο 81 χρόνια μετά την Κατοχή

Η Κατοχή της Ελλάδας από τη ναζιστική Γερμανία (1941–1944) άφησε πίσω της ανείπωτα δεινά: πείνα, καταστροφή, εκτελέσεις αμάχων, όπως στο μπλόκο της Κοκκινιάς, και οικονομική λεηλασία. Παρά τα 81 χρόνια που έχουν περάσει από εκείνη την περίοδο, το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων παραμένει ανοικτό και αμφιλεγόμενο.

Η λεηλασία της Κατοχής 📉

Κατά την Κατοχή, η Γερμανία:

• Απαίτησε οικονομικά δάνεια από την Ελλάδα, γνωστά ως «το κατοχικό δάνειο», που η Ελλάδα υποχρεώθηκε να καταβάλει στη Reichsbank.

• Λεηλάτησε πρώτες ύλες, βιομηχανικό εξοπλισμό και πολιτιστική κληρονομιά.

• Οι εκτελέσεις αμάχων και οι καταστροφές υποδομών, όπως στο μπλόκο της Κοκκινιάς, δεν ήταν μόνο τρομοκρατικά μέτρα, αλλά είχαν και οικονομική σκοπιμότητα: η καταστροφή των πόλεων και η εκδίωξη εργατικού δυναμικού στέρησαν την Ελλάδα από παραγωγική ικανότητα.

Υπολογίζεται ότι οι ζημιές της Κατοχής ξεπερνούν σήμερα τα 110 δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς να συνυπολογίζονται οι τόκοι και η ηθική αποζημίωση.

Το κατοχικό δάνειο και οι αποζημιώσεις 🏦

Η Ελλάδα το 1942-1944 αναγκάστηκε να καταθέτει χρήματα στη Reichsbank, ένα δάνειο που σήμερα θεωρείται παράνομο από διεθνές δίκαιο.

• Μετά τον πόλεμο, οι συμφωνίες για επανορθώσεις ήταν ασαφείς και η Γερμανία πλήρωσε μόνο ποσά για ορισμένα έργα και ζημιές, όχι όμως πλήρως για τα κατοχικά δάνεια και τις καταστροφές.

• Στην ουσία, η Ελλάδα δεν έλαβε την πλήρη αποζημίωση που δικαιούνταν, παρόλο που ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι η γερμανική κυβέρνηση αναγνώρισε μερικώς τις ευθύνες της.

Η σημερινή διεκδίκηση ⚖️

Η Ελλάδα έχει επανειλημμένα ζητήσει την καταβολή:

1. Οικονομικών αποζημιώσεων για καταστροφή υποδομών και οικισμών (π.χ. Κοκκινιά, Δίστομο, Καλάβρυτα).

2. Κατοχικού δανείου που δεν επιστράφηκε μετά τον πόλεμο.

3. Ηθικής αποζημίωσης για τις θηριωδίες κατά αμάχων.

Ωστόσο, η γερμανική πλευρά ισχυρίζεται ότι όλα τα ζητήματα διευθετήθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέσω συμφωνιών όπως το Σύμφωνο του Λονδίνου (1953) και τη συμφωνία του 1960.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά και νομικοί ιστορικοί, επισημαίνουν ότι:

• Οι συμφωνίες αυτές δεν περιλάμβαναν το κατοχικό δάνειο ούτε τις συγκεκριμένες σφαγές αμάχων.

• Υπάρχει διεθνές νομικό έρεισμα για την πλήρη διεκδίκηση των αποζημιώσεων.

Η σημασία για τη μνήμη και τη δικαιοσύνη 🕯️

Η διεκδίκηση δεν αφορά μόνο χρήματα, αλλά ιστορική δικαίωση:

• Θυμίζει τα γεγονότα όπως το μπλόκο της Κοκκινιάς, όπου δεκάδες άμαχοι εκτελέστηκαν από τους Ναζί.

• Διατηρεί ζωντανή τη μνήμη της Κατοχής και της Αντίστασης.

• Στέλνει μήνυμα στις μελλοντικές γενιές ότι η ιστορία και η δικαιοσύνη δεν ξεχνιούνται.

Συμπέρασμα 📌

81 χρόνια μετά τα τραγικά γεγονότα της Κατοχής, το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων παραμένει ανοιχτό. Η Κοκκινιά, όπως και άλλες περιοχές της Ελλάδας, αποτελεί ζωντανό μνημείο της αντίστασης και της αδικίας. Η πλήρης αποκατάσταση, οικονομική και ηθική, παραμένει ζήτημα τιμής και ιστορικής δικαιοσύνης για την Ελλάδα.