🖤 Τα μάτια της Τζένης δεν έσβησαν ποτέ

33 χρόνια από τον θάνατο της γυναίκας που κοιτούσε τον κόσμο με ψυχή

Της 26ης Ιουλίου 1992, η ελληνική τέχνη σταμάτησε για λίγο να αναπνέει. Σαν να σιώπησε για ένα λεπτό το θέατρο, ο κινηματογράφος, η καρδιά ενός λαού. Η Τζένη Καρέζη, μία από τις πιο μεγάλες και αυθεντικές Ελληνίδες ηθοποιούς του 20ού αιώνα, έφυγε για πάντα, χτυπημένη από τον καρκίνο. Μα το φως της – αυτό το φως που έφεγγε στα βαθιά, εκφραστικά της μάτια – δεν έσβησε ποτέ.

🎭 Από την Ευγενία στην Τζένη

Γεννημένη ως Ευγενία Καρπούζη στην Αθήνα το 1932, η μετέπειτα «Τζένη» μεγάλωσε σε ένα αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον. Η ανατροφή της ήταν γεμάτη απαιτήσεις, πειθαρχία αλλά και γαλλική φινέτσα, αφού φοίτησε σε γαλλικά σχολεία. Το μικρόβιο του θεάτρου μπήκε από νωρίς. Και όταν πέρασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ήταν σαν να άνοιξε διάπλατα η πόρτα ενός κόσμου που την περίμενε.

🎬 Το φαινόμενο Καρέζη

Η Τζένη Καρέζη δεν ήταν απλώς ηθοποιός. Ήταν παρουσία. Ήταν βλέμμα. Ήταν κορμοστασιά και φωνή. Ήταν πάθος και λογική μαζί. Το κοινό την πρωτογνώρισε στον κινηματογράφο τη δεκαετία του ’60 και την ερωτεύτηκε μέσα από έργα όπως:

• «Μια τρελή τρελή οικογένεια» (1965)

• «Λόλα» (1964)

• «Κοντσέρτο για πολυβόλα» (1967)

Είχε τη μοναδική ικανότητα να ερμηνεύει την πονεμένη, την αυθάδη, τη σκεπτόμενη, τη λαϊκή, τη ρομαντική, τη μαχητική γυναίκα με πραγματικό ήθος και ουσία. Και πάντα, μέσα από τα μάτια της, περνούσε η αλήθεια του ρόλου. Δεν υποκρινόταν· βίωνε.

👠 Πίσω από τα φώτα

Πίσω από τη λάμψη της, υπήρχε μια γυναίκα ευαίσθητη, βαθιά πολιτικοποιημένη, που δεν συμβιβαζόταν με τίποτα λιγότερο από την αλήθεια. Το απέδειξε με τη στάση της στη διάρκεια της χούντας, όταν συνελήφθη για τη θεατρική της δράση. Μαζί με τον Κώστα Καζάκο – σύντροφό της στη ζωή και στη σκηνή – υπηρέτησαν το πολιτικό θέατρο με έργα όπως το «Μεγάλο μας Τσίρκο», που συγκλόνισε την Ελλάδα της καταπίεσης.

Ήταν γυναίκα καλλιεργημένη, με βαθιά συνείδηση της κοινωνικής ευθύνης του καλλιτέχνη. Μακριά από το lifestyle, κοντά στον άνθρωπο.

🕊 Ο αγώνας της ως το τέλος

Όταν ο καρκίνος χτύπησε την πόρτα της, δεν κρύφτηκε. Δεν ντύθηκε με τραγωδία· φόρεσε αξιοπρέπεια. Πάλεψε με σθένος, με ευγένεια, με πίστη. Και άφησε πίσω της ένα έργο που αποδεικνύει πως η Τέχνη μπορεί να είναι και προσφορά στον συνάνθρωπο: Το Ίδρυμα Τζένη Καρέζη, για την παρηγορητική φροντίδα βαρέως πασχόντων, ιδρύθηκε μετά από δική της επιθυμία.

🌟 Γιατί η Τζένη δεν έφυγε ποτέ

Η Τζένη Καρέζη ζει ακόμα – στους ρόλους της, στις ασπρόμαυρες εικόνες, στα καλοκαίρια μας, στα μάτια των ανθρώπων που αγάπησαν το ελληνικό θέατρο. Ζει σε κάθε ηθοποιό που επιλέγει την ουσία αντί για το πρόσκαιρο. Σε κάθε σκηνοθέτη που πιστεύει πως η σκηνή είναι ιερή. Σε κάθε βλέμμα που λέει την αλήθεια.

📍 Γιατί τα μάτια της Τζένης δεν έπαιξαν ποτέ θέατρο. Ήταν, απλώς, η ίδια η ψυχή της.